afscheid en de eerste twee dagen Paramaribo
Blijf op de hoogte en volg Kim
18 September 2018 | Suriname, Paramaribo
Daar zit ik dan aan de andere kant van de wereld. Een nieuw reisverslag schrijven van een nieuw avontuur maar dit keer uit Paramaribo.
Ik zal beginnen bij het afscheid op schiphol wat ontzettend vroeg was. Samen met mijn vader, zusje, Victor, moeder, Anne en Nathalie reden we naar het vliegveld. Hier zou ik afscheid nemen van hun en nog samen even voor de laatste keer koffie drinken want dit kan pas weer over een jaar. Eenmaal op het vliegveld duurde het allemaal wat langer dan normaal maar de koffers waren ingecheckt en ik kon op mijn gemakje naar de anderen. Daar zaten als verrassing mijn vriendinnetjes uit Groningen. Ik was helemaal verbaasd en verklaarde hun ook voor gek dat ze waren gekomen.
We hebben snel een foto met ze alle gemaakt zodat ik deze in mijn bucketlist boekje kan toevoegen maar ook om af en toe naar te kijken als ik iedereen mis. Ik zal even uitleggen voor de wat ouderen die mijn reisverslag lezen wat een bucketlist boekje is. Deze heb ik van Anne en Nathalie gekregen en staan allemaal opdrachten in die ik moet uitvoeren hier in Suriname.
Na een wat emotioneel afscheid van iedereen maar vooral van mijn moettie ben ik met mijn vader de douane door gegaan en kon ik mijn gate gaan zoeken. Papa is meegegaan tot aan het eind zodat die zeker wist dat ik het goede vliegtuig had (grapje natuurlijk). Daar papa gedag gezegd te hebben begon het avontuur dan echt en was ik alleen.
Mijn vlucht was zo om want zo als de meeste weten slaap ik alleen maar in het vliegtuig, dus dit keer ook. Aangekomen in Suriname moest ik ongeveer anderhalf uur wachten voordat ik de stempel kreeg. Ik merkte al gelijk, ze zijn hier niet heel snel en maak je daar vooral niet druk om. Na de douane duurde het even voordat mijn koffer was maar ik kon dan eindelijk het vliegveld verlaten en mijn taxi chauffeur vinden.
De meneer genaamd Tino was gevonden en we gingen met de auto richting Paramaribo wat sowieso anderhalf uur rijden was. Maar wat bleek het was toch weer anders er was namelijk een file op de enige weg die naar Paramaribo rijdt. We deden er geen anderhalf uur maar drie uur over. Ik heb mij prima vermaakt in de auto en leuke gesprekken gevoerd maar ook veel dingen aan hem gevraagd, zoals waar hij op jaagde en of die het ook op at. Dat was zeker waar en hij jaagde bijvoorbeeld op kaaimannen of hertjes en een soort combinatie van een rat en een konijn. Hier wordt dat konijn genoemd. Tino vertelde mij ook bij aankomst dat ze gisteren ontzettend stress om mij hebben gehad want ze dachten dat ik gister al zou aankomen. Ze hebben contact gehad met taxi's op het vliegveld en waren bang dat ik daar nog alleen was. Ik vond dit wel heel zielig maar ook lief om te horen. Gelukkig was ik er nu wel en geen problemen op de file na dan.
Eenmaal aangekomen bij mijn huis voor het aankomende jaar waren er al drie meiden aanwezig. Zij zullen mijn huisgenoten voor de aankomende drie maanden zijn. Ze studeren de Pabo en gaan hier les geven op een basisschool.
De afgelopen twee dagen hebben we met ze vieren Paramaribo verkent en onze fiets opgehaald. Dit was en is nog een heel avontuur hier omdat ze links rijden en wij vaak nog automatisch rechts willen fietsen. Ook is het verkeer hier chaos en kennen ze weinig regels. Dit herken ik nog wel heel erg uit Bali. We hebben dus met ze alle de fiets nu thuis staan want dit is voor stagiaires hier een van de meest gebruikte voertuig op de taxi na.
We zijn vandaag naar een groot warenhuis gegaan omdat we handdoeken moesten halen. Maar het is daar zo vol met allemaal spullen en zoveel mensen dat je niet weet waar je moet kijken. Het is gelukt en hebben ook het centrum gevonden. Het is daar een stuk drukker dan bij ons in de wijk. En wat veel chinezen winkels dat is hier niet normaal. Zij beheren bijna allemaal de supermarkten hier en snappen niks van Nederlands of Engels. Dus als we iets zoeken vragen we het eerder aan een klant dan aan hun.
De supermarkt is hier in sommige producten even duur als in Nederland maar sommige dingen zijn goedkoper. Ook is ons verteld en gebleken dat je beter uit eten kan gaan of kan bestellen dan zelf te koken. Dit is namelijk goedkoper. Toch gaan wij zelf koken en is dit vanavond pannenkoeken. Jaja ze verkopen hier gewoon pannenkoekenmeel en zelfs Nederlandse stroop. Dat is zo verschil met wat ik in Bali kon eten, maar toch eten ze hier ook rijst dus hoef ik dat niet te missen.
Wat wel een verschil is met Bali is dat ik hier meer moet opletten qua niet alleen fietsen of lopen en de fiets zelfs achter het hek goed op slot zetten. Het huis wordt omringt door een groot hek en deze moet ook elke keer op slot. En in de avond de fietsen aan elkaar vast zetten anders is de kans groot dat ze weg zijn. Voor de rest wordt er onderweg zoveel naar getoeterd en geroepen, hier moet ik toch wel om lachen. De mensen zijn hier super vriendelijk en willen je ook echt wel helpen. Het blijft wel een minder ontwikkeld economisch land en dit kan je zien. Goed op mijn spullen letten en voor de rest vooral veel genieten.
Dit was het dan voor deze keer. Ik begin morgen met mijn stage. Mijn tijden zijn van 7 uur tot 3 uur dus vroeg eruit maar ook vroeg klaar. Dit vind ik zelf wel fijn zodat ik in de middag kan uitrusten en het dan ook warm is. Binnenkort zal er ook een filmpje van mijn huis opkomen staan en natuurlijk foto's.
Doei allemaal en veel liefs vanuit Paramaribo
Ik zal beginnen bij het afscheid op schiphol wat ontzettend vroeg was. Samen met mijn vader, zusje, Victor, moeder, Anne en Nathalie reden we naar het vliegveld. Hier zou ik afscheid nemen van hun en nog samen even voor de laatste keer koffie drinken want dit kan pas weer over een jaar. Eenmaal op het vliegveld duurde het allemaal wat langer dan normaal maar de koffers waren ingecheckt en ik kon op mijn gemakje naar de anderen. Daar zaten als verrassing mijn vriendinnetjes uit Groningen. Ik was helemaal verbaasd en verklaarde hun ook voor gek dat ze waren gekomen.
We hebben snel een foto met ze alle gemaakt zodat ik deze in mijn bucketlist boekje kan toevoegen maar ook om af en toe naar te kijken als ik iedereen mis. Ik zal even uitleggen voor de wat ouderen die mijn reisverslag lezen wat een bucketlist boekje is. Deze heb ik van Anne en Nathalie gekregen en staan allemaal opdrachten in die ik moet uitvoeren hier in Suriname.
Na een wat emotioneel afscheid van iedereen maar vooral van mijn moettie ben ik met mijn vader de douane door gegaan en kon ik mijn gate gaan zoeken. Papa is meegegaan tot aan het eind zodat die zeker wist dat ik het goede vliegtuig had (grapje natuurlijk). Daar papa gedag gezegd te hebben begon het avontuur dan echt en was ik alleen.
Mijn vlucht was zo om want zo als de meeste weten slaap ik alleen maar in het vliegtuig, dus dit keer ook. Aangekomen in Suriname moest ik ongeveer anderhalf uur wachten voordat ik de stempel kreeg. Ik merkte al gelijk, ze zijn hier niet heel snel en maak je daar vooral niet druk om. Na de douane duurde het even voordat mijn koffer was maar ik kon dan eindelijk het vliegveld verlaten en mijn taxi chauffeur vinden.
De meneer genaamd Tino was gevonden en we gingen met de auto richting Paramaribo wat sowieso anderhalf uur rijden was. Maar wat bleek het was toch weer anders er was namelijk een file op de enige weg die naar Paramaribo rijdt. We deden er geen anderhalf uur maar drie uur over. Ik heb mij prima vermaakt in de auto en leuke gesprekken gevoerd maar ook veel dingen aan hem gevraagd, zoals waar hij op jaagde en of die het ook op at. Dat was zeker waar en hij jaagde bijvoorbeeld op kaaimannen of hertjes en een soort combinatie van een rat en een konijn. Hier wordt dat konijn genoemd. Tino vertelde mij ook bij aankomst dat ze gisteren ontzettend stress om mij hebben gehad want ze dachten dat ik gister al zou aankomen. Ze hebben contact gehad met taxi's op het vliegveld en waren bang dat ik daar nog alleen was. Ik vond dit wel heel zielig maar ook lief om te horen. Gelukkig was ik er nu wel en geen problemen op de file na dan.
Eenmaal aangekomen bij mijn huis voor het aankomende jaar waren er al drie meiden aanwezig. Zij zullen mijn huisgenoten voor de aankomende drie maanden zijn. Ze studeren de Pabo en gaan hier les geven op een basisschool.
De afgelopen twee dagen hebben we met ze vieren Paramaribo verkent en onze fiets opgehaald. Dit was en is nog een heel avontuur hier omdat ze links rijden en wij vaak nog automatisch rechts willen fietsen. Ook is het verkeer hier chaos en kennen ze weinig regels. Dit herken ik nog wel heel erg uit Bali. We hebben dus met ze alle de fiets nu thuis staan want dit is voor stagiaires hier een van de meest gebruikte voertuig op de taxi na.
We zijn vandaag naar een groot warenhuis gegaan omdat we handdoeken moesten halen. Maar het is daar zo vol met allemaal spullen en zoveel mensen dat je niet weet waar je moet kijken. Het is gelukt en hebben ook het centrum gevonden. Het is daar een stuk drukker dan bij ons in de wijk. En wat veel chinezen winkels dat is hier niet normaal. Zij beheren bijna allemaal de supermarkten hier en snappen niks van Nederlands of Engels. Dus als we iets zoeken vragen we het eerder aan een klant dan aan hun.
De supermarkt is hier in sommige producten even duur als in Nederland maar sommige dingen zijn goedkoper. Ook is ons verteld en gebleken dat je beter uit eten kan gaan of kan bestellen dan zelf te koken. Dit is namelijk goedkoper. Toch gaan wij zelf koken en is dit vanavond pannenkoeken. Jaja ze verkopen hier gewoon pannenkoekenmeel en zelfs Nederlandse stroop. Dat is zo verschil met wat ik in Bali kon eten, maar toch eten ze hier ook rijst dus hoef ik dat niet te missen.
Wat wel een verschil is met Bali is dat ik hier meer moet opletten qua niet alleen fietsen of lopen en de fiets zelfs achter het hek goed op slot zetten. Het huis wordt omringt door een groot hek en deze moet ook elke keer op slot. En in de avond de fietsen aan elkaar vast zetten anders is de kans groot dat ze weg zijn. Voor de rest wordt er onderweg zoveel naar getoeterd en geroepen, hier moet ik toch wel om lachen. De mensen zijn hier super vriendelijk en willen je ook echt wel helpen. Het blijft wel een minder ontwikkeld economisch land en dit kan je zien. Goed op mijn spullen letten en voor de rest vooral veel genieten.
Dit was het dan voor deze keer. Ik begin morgen met mijn stage. Mijn tijden zijn van 7 uur tot 3 uur dus vroeg eruit maar ook vroeg klaar. Dit vind ik zelf wel fijn zodat ik in de middag kan uitrusten en het dan ook warm is. Binnenkort zal er ook een filmpje van mijn huis opkomen staan en natuurlijk foto's.
Doei allemaal en veel liefs vanuit Paramaribo
-
18 September 2018 - 17:53
Moettie:
Super leuk verslag kim....echt leuk geschreven. Fijn om zo op de hoogte te worden gehoudenxx -
18 September 2018 - 18:04
Jaqueline:
Super stoer weer Kim !! Geniet er van -
18 September 2018 - 19:26
C.l.kooman:
Dank je wel Kim voor je leuke en uitvoerige verslag.
Morgen dan je eerste werkdag, pas goed op jezelf.
Groeten opa en oma Kooman. -
18 September 2018 - 19:32
Hans C:
Heej Kim
Erg leuk om je eerste indrukken te lezen, zo krijgen we een aardig beeld hoe het daar reilt en zeilt
Gr Hans -
19 September 2018 - 03:19
Rinske:
Hoi Kim, wat een leuk verslag!!!! Geniet van je nieuwe avontuur !!! Groetjes, ook van Karel -
19 September 2018 - 04:31
Eric En Gerda:
Wat leuk dat je je nieuwe avontuur gaat bijhouden, we gaan je volgen.
Heel veel succes en vooral plezier daar! X -
19 September 2018 - 16:34
Dianne:
Mooi begin van een nieuw avontuur xxx -
19 September 2018 - 16:41
Bart En Hanneke :
Hoi Kim,
Hopelijk heb je een leuke eerste werkdag gehad. Wel warm daar zeker? -
20 September 2018 - 13:43
OMA ELONKA & OPA COR:
Leuk de eerste indrukken van jou in het verre Suriname, de eerste werkdag achter de rug en is het mee gevallen ? van avond stappen en dan nog meer indrukken opdoen wij lezen het in je verslag veel plezier. dikke kus van ons,
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
